به میزبانی مازندران در شهرستان بابلسر دومین روز مسابقات کشتی بین‌المللی جام موحد در پنج وزن دوم شروع شد
روز دوم مسابقات بین‌المللی کشتی آزاد نوجوانان جام «عبدالله موحد » صبح سه شنبه با رقابت حدود ۱۰۰ کشتی‌گیر از تیم‌های ایران، قزاقستان، هند و عراق در پنج وزن دوم در شهرستان بابلسر شروع شد.
به گزارش پایگاه خبری سبز البرز،کشتی‌گیران شرکت کننده در این جام، در پنج وزن دوم ۴۸ – ۵۵ – ۶۵ – ۸۰ و ۱۱۰ کیلوگرم امروز روی دو تشک در سالن شهیدان نوبخت شهر بابلسر برای کسب عنوان قهرمانی با هم سرشاخ خواهند شد.
مسابقات رده‌بندی و فینال این وزن‌ها نیز عصر سه شنبه ۲۸ فروردین با حضور مسئولان فدراسیون کشتی و مدیران دستگاه‌های اجرایی مازندران برگزار می‌شود.
در روز نخست این مسابقات نیز ۱۱۲ کشتی‌گیر درپنج وزن ۴۵- ۵۱- ۶۰ – ۷۱ و ۹۲ کیلوگرم با هم رقابت کردند که در نهایت کشتی گیران ایرانی درهر پنج وزن صاحب نشان‌های طلا شدند.
در دیدارهای پایانی وزن ۴۵ کیلوگرم، ۱- امیرعباس رمضانی (ایران) ۲- پاراتمش سوریکانت (هند)، در وزن ۵۱ کیلوگرم: ۱- سام ارشد (ایران) ۲- بنیامین امیدی (ایران)، در وزن ۶۰ کیلوگرم: ۱- یاسین طیبی (ایران) ۲- مبین گردشی (ایران)، در وزن ۷۱ کیلوگرم: ۱- ابوالفضل شمسی پور (ایران) ۲- صالح محمدی (قم) و در وزن ۹۲ کیلوگرم: ۱- امیررضا علی پور (ایران) ۲- امیرحسین محمدی (ایران) صاحب مقام های قهرمانی و دومی شدند.
این مسابقات که جنبه انتخابی تیم ملی کشتی آزاد نوجوانان ایران را نیز دارد، در ۱۰ وزن برگزار می‌شود.
در این دوره از مسابقات تیم هند با ۲۰ کشتی‌گیر، عراق با ۱۳ کشتی‌گیر و قزاقستان با ۱۰ کشتی‌گیر حضور دارند.
همچنین نفرات اول تا دهم مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور به همراه یک تیم از منتخب شهرستان بابلسر و یک تیم از منتخب مازندران به روی تشک خواهند رفت.
به گزارش ایسنا، نخستین دوره این مسابقات به میزبانی شهرستان آمل ودومین دوره آن در شهرستان بابلسر زادگاه این پهلوان کشتی مازندران برگزار شد.
عبدالله موحد، زاده ۲۹ اسفند ۱۳۱۸ در بابلسر با ۶ مدال طلای جهان و المپیک در جایگاه دوم فهرست مشاهیر کشتی ایران بعد از حمید سوریان و جایگاه یازدهم تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی برای قهرمانان کشتی آزاد در سده بیستم قرار دارد.
اوج فعالیت ورزشی آقای موحد در سال ۱۹۶۸ و در المپیک مکزیکو سیتی بود که یک مدال طلا برای ایران بدست‌آورد. اما به دلیل آسیب شانه از تکرار این موفقیت در المپیک ۱۹۷۲ بازماند.
این کشتی گیرنامی ایران، کمی بعد به آمریکا رفت اما حاضر نشد به مربی‌گری برای ورزشکاران آن کشور بپردازد چرا که غرورش اجازه نمی‌داد تا فنونی را به شاگردان (آمریکایی) آموزش دهد که علیه کشتی‌گیران ایرانی استفاده کنند.