در نشست خبری فیلم «شب، داخلی،دیوار» در جشنواره ونیز: نوید محمدزاده: در حال بازی در سریال «آکتور» هستم/ چیزی درباره ممنوع‌الکاری به من اعلام نشده است

به گزارش پایگاه خبری سبز البرز به ونیز، نوید محمدزاده بازیگر نقش اصلی فیلم شب، داخلی، دیوار عصر پنجشنبه – ۱۷ شهریور ۱۴۰۱- در نشست خبری این فیلم در جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۲ از همه بازیگران و عوامل اجرایی فیلم تشکر کرد و گفت: خوشحالم که توانستم در این فیلم بازی کنم، در این فیلم برای من یک قانون سکوت وجود داشت، زیرا وقتی به صحنه می‌آمدم نباید می‌دانستم که صحنه کجاست، یا عوامل کجا هستند، همه کمک کردند تا این اتفاق افتاد.

محمدزاده بیان کرد: بعد از اینکه برای اولین بار فیلم شب، داخلی، دیوار را در بنیاد سینمایی فارابی دیدم یکی دو ساعت در سکوت چرخ می‌زدم، به همراه همسرم (فرشته حسینی) به کوچه رفتیم شروع به گریه کردم، او از من پرسید «چه احساسی داری؟ » گفتم تمام رویایی که از اولین روزی که وارد این پروژه شدم و در این فیلم دیدم به واقعیت تبدیل شد، خیلی خوشحالم که در این فیلم نقش داشتم.

وی در پاسخ به سوالی درباره اخباری ممنوع‌الکاری و محدودیت کاری وی بعد از جشنواره کن گفت: این تنها سوال خارج از فیلم است که جواب می‌دهم، به احترام فیلم و گروهی که با هم ماه‌ها در کنار هم کار کردیم پاسخ می‌دهم، تا کنون که هیچ چیزی رسمی اعلام نشده و در حال حاضر هم در حال بازی در سریال آکتور نیما جاویدی هستم.

بدون دوقطبی‌سازی «گفت‌وگو» بهتر شکل می‌گیرد

وحید جلیلوند کارگردان فیلم شب، داخلی، دیوار نیز در این نشست خبری گفت: در فیلم دو مامور امنیتی داریم که یکی وظیفه‌محور است و دیگری را -که نوید محمدزاده بازی می کند- وجدان‌محور است، اولی صرفا به این فکر می‌کند که باید وظیفه خود را انجام دهد و غیر از وظیفه کار دیگری را نباید انجام دهد، اما دیگری علاوه بر وظیفه به قلبش هم رجوع می کند.

کارگردان فیلم بدون تاریخ، بدون امضا تصریح کرد: چنانچه که در دو قطبی یا به نفع یا ضد جریانی هستیم باید به یک تعادل برسیم، جدا از اینکه چه کسی آن طرف ایستاده یا چه کسی این طرف ماجرا ایستاده، همه در هر دو با هم برادر هستند، اینگونه بدون دوقطبی‌سازی گفت‌وگوه بهتر شکل می گیرد و ساده‌تر می‌شود.

جلیلوند خاطرنشان کرد: همه چیز نسبی است، سیاه مطلق یا سفید مطلق وجود ندارد. چنانچه واژه برادری را هم در کنار سایر کلمات بشنویم می‌توانیم گفت‌وگوی بیشتری کنیم، چنانچه همه همدیگر را برادر ببینند آن وقت این امکان وجود دارد که گفت‌وگو انجام شود و خشونت کمتری اتفاق بیافتد. این باور من است؛ اگر در اروپا یا آمریکا هم زندگی می‌کردم همین باور را داشتم.